1e dag: Kennismaking met Lina Kris zijn dolfijn

Aangekomen op het CDTC maakten we eerst kennis met Astrid, Kris zijn (doortastende) therapeute voor de komende 10 dagen. Terwijl wij een anamnesegesprek hadden waren Melle, Tijmen en Kris in de oefenruimte binnen aan het kletsen en spelen met de twee andere begeleidsters die vandaag bij Kris zouden zijn.

Na het gesprek waarin de doelen voor in ieder geval deze week waren besproken (zichzelf en anderen geen pijn doen en het niet weggooien van alles dat in zijn buurt komt)  lieten we Kris bij Astrid en haar 2 (!) collega's die ongeveer 35 minuten de eerste oefeningen binnen met hem deden en hem een wetsuit aantrokken. Toen op naar Lina, een 6 jarige dame die al spartelend op hem wachtte.

De bedoeling was dat Kris ons niet zou zien (onrust) dus wij hebben op gepaste afstand vanaf de brug naar Kris, Lina en Astrid gekeken.

In eerste instantie vond hij het allemaal maar eng; 'waar zit ik nu weer; oei wat een natte snoet tegen mijn voet.' Hij leek het helemaal niet zo leuk te vinden, veel te veel vreemde indrukken dus die handjes klauwden wel erg in zijn haar. Het geduld van zijn begeleiders was op grote afstand voelbaar en Lina oogde erg rustig onder zijn gemopper. Toen de rust eenmaal was weergekeerd en hij in het water was, leek hij nog wel erg met zijn eigen ding bezig. Klein autistje. Spetteren terwijl hij zich stevig aan Astrid vasthield. Het leek wel alsof hij Lina eigenlijk niet eens opmerkte terwijl zij toch heel zacht steeds contact met hem zocht. Astrid zorgde er ook op een niet bedreigende manier voor dat Kris Lina ook steeds even voelde. Handje vast op haar vin, snoet bij snuit, rug aan rug en dan voorbewogen worden door Lina enz. Maar hij hield zichzelf nog stevig in zijn eigen wereldje.

Na de eerste zwemsessie heeft hij op het dock oefeningen gedaan waarna hij weer mocht zwemmen met Lina en nu leek hij al veel meer oog te hebben voor de omgeving en dus ook voor Lina. Hij zag haar een paar keer echt.

Zelfs op een afstand zagen en voelden we dat hij zich wat meer ontspande. Maar hij durfde Astrid nog niet los te laten.

Aan het eind van de zwemsessie zette hij een keel op: "ja zeg ik wil er nog helemaal niet uit, vind het eindelijk oké zo met Lina." Maar dat was over zo gauw hij in een handdoek op het dock zat. Hupsa in de rolstoel, onder de douche, waar hij heeft gestaan (!) bij het aan en uitkleden zei Astrid. Dat moeten wij dus ook leren hoe zij hem dan vasthoudt.
In het nagesprek zei Astrid dat wij Kris wel heel goed hadden omschreven, dat zij alles in hem herkende wat wij hadden aangegeven. Ze dacht dat het nog wel een paar dagen zou kunnen duren voordat hij zich er helemaal aan over zou durven geven maar ook zij had nu al meer ontspanning opgemerkt.

Zo de kop is er af. Op naar morgen wanneer de 2 andere mannen ook starten met hun broertjes zusjes programma.
(oh ja heb nog even de huisarts laten komen Kris en Tijmen hadden allebei hoge koort 39+ en om uit te sluiten dat Kris zijn ooronsteking nog niet over was toch maar even laten komen. Hoop dat ze beide morgen fit genoeg zijn voor het drukke programma dat hen te wachten staat.)